Серпаса коми гижöдъясын шуанног да сiйöc петкöдланног

Abstract

Гижöдын асьсö гöлöссö, акустикасö некыдз оз позь петкöдлыны. Та понда гижöдын персонажлысь шуанног аслыспöлöслунсö серпасалöны гижысь кывъясöн, тшöкыдакодь сёрнилöн сикас йылысь позьö тöдмавны и геройяслöн асланыс сёрниысь, сiйöс донъялöмысь. Статтяын видлалöма-туялöма да петкöдлöма персонаж сёрниысь горсö да сылысь ёнлунсö, сёрни öдсö, ритмсö, ставсö, мый тöдчö герой сёрнилöн сикас вылö. Кывкöрталöма, мый юргана сёрнисö гижöдын стöча, тыр-бура да мичаа петкöдлöмын ыджыд тöдчанлун кутö авторлöн гижан сямыс.

In written texts, it is not possible to reproduce the acoustics of the voice. This means that writers must convey their characters’ particular manner of speaking using written words, often in situations when the characters themselves describe or evaluate the way they speak. In this study, we explore, examine and analyse the conventions used in literature to describe the various properties of characters’ voices: their strength, speed, rhythm and all other features that indicate manner of speaking. As a conclusion, we can state that the ability express the quality of characters’ voices precisely, adequately and elegantly in writing is very much connected to the author’s skills as a writer.